ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ;

Γενικά δεν πιστεύω στα προκαθορισμένα σχέδια, ούτε στη ύπαρξη σκοτεινών δυνάμεων. Ούτε θεωρώ αυτά που συμβαίνουν μέρος ενός καλά σχεδιασμένου πλάνου εξόντωσης των πολιτών. Βλέπω όμως ότι η συμπεριφορά των κυβερνώντων είναι τόσο ανεύθυνη που δεν χρειάζεται συνωμοσία ή σχέδιο εξόντωσης. Αρκεί η ανικανότητά τους και η αδιαφορία τους. Παρατηρώ χρόνο με το χρόνο ότι ενώ οι εγκληματίες πολλαπλασιάζονται και εξοπλίζονται με όλο και πιο βαρύ οπλισμό, το επίσημο κράτος παροπλίζει ποικιλοτρόπως τις ήδη παροπλισμένες ένοπλες δυνάμεις. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα. Ακόμα και σε χώρες με σύγχρονη παράδοση στα όπλα όπως οι ΗΠΑ, η Τσεχία ή η Ελβετία, σε άλλο βαθμό στη καθεμία, παρατηρώ τάσεις αφοπλισμού του σύννομου πληθυσμού. Και ενώ πολλοί αρμόδιοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για αυτή την ανισορροπία δυνάμεων μεταξύ εγκλήματος και νόμου, τα επίσημα κράτη κωφεύουν... Δεν είναι συνωμοσία που οι Έλληνες αστυνομικοί έχουν να αντιμετωπίσουν αυτόματα όπλα τύπου ΜΚ47 με σφαίρες που τρυπούν τα συνηθισμένα αλεξίσφαιρα (που οι πιο πολλοί από αυτούς τα αγοράζουν μόνοι τους). Ούτε είναι συνωμοσία που η νομοθεσία είναι το ίδιο αυστηρή ή και αυστηρότερη για τον αστυνομικό που αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το "υπηρεσιακό" του πιστόλι των 9mm από ότι είναι για τον εγκληματία που πλέον χρησιμοποιεί βαρύ οπλισμο. Δεν είναι όμως ούτε ανικανότητα ή απερισκεψία των κυβερνώντων. Είναι βαθύ κόμπλεξ. Και να που οφείλεται:
"Από πλευράς ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ο ρόλος της Ελληνικής Αστυνομίας εξακολουθεί να αμφισβητείται από τις κοινωνικές εκείνες ομάδες, οι οποίες εκ προοιμίου είναι αντίθετες με το ισχύον οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικό σύστημα (περιθωριακοί, αναρχοαυτόνομοι, επαναστατικοί αριστεριστές κ.α.), όπως επίσης αμφισβητείται και από μέλη ομάδων, κοινωνικά αποκλεισμένων, ή ομάδων χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και κατώτερων κοινωνικών και οικονομικών τάξεων. Με δεδομένη την προκατάληψη μεγάλου μέρους της κοινωνίας σε βάρος της Αστυνομίας για το ρόλο της ως κατασταλτικού μηχανισμού σε ανώμαλες ιστορικές περιόδους (εμφύλιος, δικτατορία, Πολυτεχνείο κ.λ.π) του παρελθόντος, σε όποιες και όσες περιπτώσεις η πολιτική εξουσία χρησιμοποίησε την Αστυνομική καταστολή σε πρακτικές αντίθετες στο κοινό αίσθημα ή αμφίβολης ή ανύπαρκτης νομιμότητας, η Αστυνομία απετέλεσε το «αλεξικέραυνο» της εκρηκτικής αντίδρασης της κοινής γνώμης, έναντι της πολιτείας.... Τα αθρόα κρούσματα αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς και διαφθοράς Αστυνομικών, σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, η χρήση περιττής ή αδικαιολόγητης βίας και αντιδεοντολογικών μεθόδων, ο επιδεικνυόμενος «υπερβολικός ζήλος» σε υποθέσεις απλές ή «ρουτίνας» και η αδικαιολόγητη ή κακή χρήση των όπλων των Αστυνομικών σε ορισμένες περιπτώσεις, συνετέλεσαν στην επίταση της αρνητικής στάσης της κοινής γνώμης σε βάρος της Αστυνομίας.
Τα ανωτέρω περιστατικά, αν και μεμονωμένα, και παρά τον αυστηρό κολασμό των υπευθύνων, ήταν ικανά να αμαυρώσουν την όλη εικόνα της Αστυνομίας και να επισκιάσουν το επιτελούμενο γόνιμο και δημιουργικό έργο στον κοινωνικό τομέα και τις επιτυχίες της στον αγώνα της κατά του εγκλήματος (λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, εξαρθρώσεις σπειρών κακοποιών κ.λ.π), και να ευαισθητοποιήσουν δυσμενώς την κοινή γνώμη σε βάρος της Αστυνομίας. Έτσι, η Αστυνομία έγινε δέκτης μιας γενικευμένης, υπέρμετρα διογκωμένης και διαστρεβλωτικής ενίοτε της αλήθειας κριτικής από τα ΜΜΕ συνήθως για λόγους εμπορευσιμότητας, τόσο για τη δράση, όσο και για τη μη δράση.... Το ανησυχητικότερο όλων όμως είναι η συμπεριφορά της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ προς την Ελληνική Αστυνομία, κρινομένη ως μη αρμόζουσα και άδικη σε σχέση με τη σημαντική αποστολή που της έχει αναθέσει. Προεξάρχουν, κομματικός-πολιτικός εναγκαλισμός, αναξιοκρατία, μισθοί και συντάξεις πείνας, μισθολογικές αδικίες, συνδικαλιστικές διώξεις και διώξεις «σκοπιμότητας» προσωπικού, αναβλητικότητα αναμόρφωσης του αναχρονιστικού και θανατηφόρου για πολλούς Αστυνομικούς νομικού πλαισίου όσον αφορά την χρήση των όπλων, από ένα πλήθος άλλων χρονιζόντων ανικανοποίητων αιτημάτων, ... , που προδίδουν μια εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης, υποβιβασμού της προσωπικότητας και υπαλληλικής καταστάσεως των Αστυνομικών και εγκατάλειψης από την πολιτεία...." (Απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Προβληματισμοί» της Ελληνικής Εταιρείας Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΕΣΜΕ) και στο διαδικτυακό χώρο www.elesme.gr. Συγγραφέας: Υποστρατήγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α. Παναγιώτης ΛΑΓΓΑΡΗΣ
Το παραπάνω άρθρο νομίζω ότι καλύπτει, τουλάχιστο όσο αφορά στις προσωπικές μου απορίες.